فولاد VCN به دو دسته ی اصلی و پرکاربرد VCN200 و VCN150 تقسیم می شود. فولاد VCN200 با دارا بودن ۲ درصد نیکل و ۲ درصد کروم، برای ساخت شافت های بلندی استفاده می شود که متحمل نیروی فشاری و قدرت انتقال نیروی بالا هستند.

به طور کلی از فولادهای قابل عملیات حرارتی برای ساخت قطعات و وسایلی استفاده می‌شود که تحت بارگذاری‌ های شدید کششی، خمشی و پیچشی قرار می‌گیرند.

VCN200 با شماره استاندارد ۱٫۶۵۸۰ نیز در صنعت شناخته می شود.

فولاد VCN150 با شماره استاندارد ۱٫۶۵۸۲ با میزان تقریبی عناصر آلیاژی مشترک (کربن، سیلیسیم، منگنز و نیکل) و کاهش ۰٫۵ درصدی نیکل و کروم، اغلب در مواردی به کار می رود که قطعه مورد مصرف، نیاز به افزایش سختی و آبکاری داشته باشد.

در ساخت قطعاتی که نیاز به استحکام، مقاومت کششی، انعطاف پذیری و مقاومت بالا در برابر شکست دارند از فولاد آلیاژی VCN استفاده می شود. فولاد VCN150 در مقایسه با فولاد VCN200 دارای سختی کمتری است.